Türkiye yeni bir seçimin, bir referandumun daha arefesinde. Bildiğiniz üzere referandumların temelinde seçim olsa dahi daha ziyade yasama organı olan TBMM üyelerinin yani milletin vekillerinin ortak bir karar verememesi neticesinde vekaletin sahibine yani millete gidilerek sorulması olayından ibaret. 16 Nisan 2017 tarihinde yapılacak referandumda ise millete sorulacak soru şu : TBMM’de anlaşan Ak Parti ve MHP milletvekillerinin teklifi ile Anayasa’da değiştirilmesi istenen 18 maddeye Evet mi? Yoksa Hayır mı?

Bilmemiz gereken temel husus, bugüne kadar Türkiye Cumhuriyeti’nde kurucu Meclisin olağanüstü savaş durumunda hazırladığı 1921 anayasası, akabinde de Cumhuriyet’in ilanı ile değişen rejim nedeniyle hazırlanan 1924 anayasası ayrı tutulduğunda ; 1960 ve 1982 anayasaları askeri darbe sonucunda kurulan komitelerce hazırlanmış ve bu süreçte ne halka danışılmış ne de Meclisin herhangi bir iştiraki olmuştur.

Gönül isterdi ki darbe zihniyeti ile hazırlanan 1982 anayasasını tümüyle değiştirelim, daha özgürlükçü, şeffaf ve ihtiyaçlara cevap verebilen bir anayasaya sahip olalım. Yine de buna da şükür diyerek 16 Nisan tarihinde Devletin yönetim sisteminde bir değişiklik öngören anayasa teklifi için sandık başına gideceğiz. Her gün medyada yazılıp çizilen değişikliğe konu olan maddeler ve açıklamalarını okuyor olmalısınız. Genelde akademik bir dille yapılan bu açıklamalar yerine maddeleri sırayla incelemektense sokakta vatandaşın en çok merak ettiği temel hususlarda bir bilgilendirmeyi tercih ediyorum.

Örneğin eleştirilerin başında Milletvekili seçilme yaşının 18’e indirilmesi maddesi var. Eleştirilere bakınca görende bu tekliften sonra tüm Meclis 18 yaşındaki gençlerden oluşacak sanıyor. Gençlere sorumluluk verilmesine neden bu kadar karşı olunuyor anlamış değilim. Dost meclislerinde anlatmaya gelince çok hevesliyiz ben gençken şunu yaptım bunu yaptım böyle başarılı işler yaptım demeye. Neden şimdiki gençlere bu fırsatı vermekten imtina ediyoruz peki? Aklı , duruşu ve davranışları ile nice orta yaşlı ve eğitimli kişilerden daha donanımlı gençler kendi çevrenizde dahi vardır mutlaka. İstemez misiniz bu gençlerden oluşacak bir grup yada komisyon ülkenin gençlik politikalarına yön versin?

Lafa gelince büyüklerimiz şu lafı kullanmayı çok sever : Gençler! Gelecek sizindir! Biz sizler için çalışıyoruz! Peki gelecek gençlerinse bugün kimin? Bugün yaşayan gençlerin söz hakkı olması için ne yapmaları gerekiyor? Bir de şöyle laflar duyuyorum ; evin anahtarını verirken düşüneceğimiz gençleri Meclise mi göndereceğiz? Sen evinin anahtarını bile teslim edemeyeceğin bir genç yetiştirdi isen yukarıda özelliklerini saydığım donanımlı gençlerin günahı nedir? Evet, Onların karar alma mekanizmalarında yer alması , sizlerden farklı olarak sahip oldukları ufuk ile ülkelerini ileriye taşımaları gerekiyor.

Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’ın da dediği gibi ; “Türkiye’nin gençleri olarak, bu ülkenin geleceğini ellerinizde taşıdığınızı aklınızdan hiç çıkarmayınız. Durmak yok, koşacaksınız, koşacaksınız, risk alarak koşacaksınız”

Gelelim bir diğer merak edilen değişikliğe. 550 olan milletvekili sayısı 600’e çıkınca ne olacak deniliyor. Bu madde ile temsil kabiliyeti büyük oranda az olan Büyükşehirlere pozitif bir ayrımcılık ile fazladan milletvekili sahibi olma fırsatı getirecek. Şu an ülkemizde yaklaşık 134.000 kişiye 1 milletvekili düşmekte. İstanbul’da yaklaşık 150.000 kişiye bir milletvekili düşerken Tunceli yada Bayburt gibi illerimizde bu rakam 50.000 kişiye kadar düşüyor.

Öyle bilge kişilerimiz var ki dağdaki çoban ile benim oyum eşit mi dediğinde İstanbul’da ki 3 kişinin Bayburt’ta 1 kişinin yerini tutabilmesine demokrasi içerisinde bir izahat getirebilecekler mi? Ayrıca referandum kabul edilirse malumunuz Kasım 2019 da yürürlüğe girecek. Bu süre zarfında milletvekili seçiminin illere daha adaletli dağıtılabilmesi adına Seçim kanununda bir değişiklik yapılabilme ihtimali de yok değil. Bir sonra ki yazıda arayı da fazla uzatmadan diğer merak edilenler hakkında görüşlerimizi paylaşmaya devam edeceğiz.