Geçmiş e kısa bir yolculuk yaptım. Çok uzak sayılmaz 1970 li yıllar ve sonrası. O dönemler bizler nelerle uğraşırdık , neler giyerdik ,neler yer içer , neler izlerdik , insani ilişkilerimiz nasıldı.
Babalarımız , Annelerimiz ve evdeki büyük olan herkes çalışırdı. İşsizlik nedir bilinmezdi. Çalışılan yerlerde de Sendika denilen örgütlü yapı inanılmaz bir ivme kazanmış güçlendikçe güçleniyordu. Emekçilerin hakları korunuyor Sosyal anlamda ve ücret anlamında kazanımlar artıyordu.
İş yerlerinde normal ücretin dışında ikramiye , yakacak yardımı , giyecek yardımı , sosyal anlamda geziler daha neler vardı neler.
O dönemlerde bir ağabeyim anlatıyordu. Eşler birlikte çalışıyorsa hele ki SENDİKALI ise Almanyaya yad ellere gitmesine hiç gerek yok derdi. Kendi çalıştığı T.İş Bankasından örnek veriyordu. Şimdi altı tane ikramiye alıyoruz Sendika ikramiye sayısını dokuza çıkartmaya çalışıyor derdi.
O dönemler tüketim araçları çok fazla olmadığından para harcanacak yerde fazla yoktu. Evlerde televizyon , buzdolabı varsa zenginlik belirtisiydi.
Tek Televizyon kanalı vardı. Bir Milli maç veya bir derby maçı olacak maçı bütün Mahalle hep birlikte kimin evinde Televizyon varsa orada izlerdik. O kadar fazla insana ev sahibi çayda hazırlardı.
Giyisiler ve modalar aman Allahım neler vardı , İspanyol paça pantolonlar , beş karış büyüklüğünde gömlek yakaları vardı. Küçükler büyüklerinden kalma kıyafetleri giyerdi. Yamalı giyeceklerin sayısı da çok fazlaydı.
Evler çoğunlukla tek katlı , tek tük iki katlı evler de vardı. Evlerin çoğu bahçeliydi. Kapılar ardına kadar açık sokakta yürürken herkes birbirine lakabıyla bağırarak selam verirdi. Sokak başlarında çeşmeler ve çeşme kuyrukları vardı orada kim bilir ne evlilikle sonuçlanan görüşmeler yapılmıştır.
Sokak Bakkalırımız vardı. Bakkalda sütlü şekerler , tepside helvalar , teneke kutuda bisküviler vardı. Borç defterleri vardı. Sokak sütçüleri vardı. Ellerde taslar sütçüden süt alınırdı. Sakalar vardı evlere su servisi yapan ne günlerdi vay anasını be.
Mahalle takımları vardı. Tabelalar elektrik direklerine asılıydı. Tabela indirmesine maçlar yapılırdı. Gerçekten forma aşkı vardı o dönemlerde. Çok net hatırlıyorum. Pazardan atletleri aldık nalburdan da boyaları forma yaptık o formanın değeri hiç birşeyle ölçülmez vallahi.
Büyüklere SAYGI vardı ama ne saygı , bir büyük bir küçüğünden bir şey isteyecek küçükler o işi yapmak için adeta saldırırdı kendisi yapsın diye. Bir Kahvehaneye Baba , Amca , Dayı çıkıyorsa küçüğün o Kahvehaneye çıkması mümkün değildi.
Toplu olarak Orman gezileri yapılırdı. Bütün sokak bir araya gelerek otobüsler tutulurdu. Herkesin yaptığı yiyecekler bir araya getirilir up uzun sofralar kurulurdu yemekler yenilir , davullar zurnalar eşliğinde oyunlar oynanırdı.
Sokak düğünlerini hatırlamaya çalışalım. Kına geceleriyle başlar ertesi gün düğünle devam ederdi. Halayın bir başı Silivride , bir diğer başı Kartal da olurdu. Ne kalabalık ne güzel düğünlerdi.
O dönemlerde , çek yoktu , söz SENETTİ , o dönemlerde kredi kartı yoktu , Borç Defteri vardı. O dönemlerde adam gibi insanlar vardı günümüzde ara ki bulasın ADAMI.
Hey gidi hey ne günlerdi o günler be !
Ali Şen
ellerinize,yüreğinize sağlik...