Anadolu’yu yazmak,

Kirazı dalından almak için her türlü imkan kullanılacaksın. Yeşil yapraklar arasındaki o kiraza ulaşmaktır amaç. Mevsimine göre çok kıymetlidir Kiraz. Narindir görünüşü ve rengi mutluluk kuvvet içerir. Sofralarımızda meyvedir, dolaplarımızda turşudur, suyu şerbettir her şeyi ile şifadır. Ağacı kıymetlidir. Toprağı ve iklimi önemlidir. Adına festivaller yapılır Anadolu topraklarında. Adı çocuklarımıza verilen isimdir bazen, bazen al yanaklım gibi bir benzetmedir. Bazen yörelerimize, köylerimize verilen bir isimdir Kiraz. Anadolu toprağının simgesidir.

Güzel ülkemizin güzel coğrafyası her metre karesiyle Kiraz gibi narin al yazmadır memleketimiz. Uğruna canlar verilen her metresi tarihtir topraklarımız. Medeniyetin beşiği ve üç dininde yaşandığı mazidir Anadolu toprağımız. Geçinmek için şehirlere koşarız çırpınır mücadele ederiz ama memleketimizden toprağımızdan köyümüzden vazgeçmeyiz asla. Gurbettekiler için Anadolu toprağımız sıla-i rahimdir bayramlarda tatillerde ilk önce koşulan yerlerdir. Memleket taşıyla toprağıyla özlenen vatandır. 

Coğrafyanın “Vatan” olarak insanına yakışması, “insanının” da o coğrafyaya yakışması eşine az rastlanan bir durumdur. Anadolu, bu yanıyla birçok coğrafyadan daha şanslıdır. Çünkü vatan dendiğinde, Anadolu’da yaşayan insanın gönlü yerinden oynar. “Vatan sevdası” sevdaların en büyüğü olarak görülür. Yaşadığı toprakları, bütün varlığıyla sahiplenip, özlemini, acısını, sevincini, insanî bütün değerlerini bir fidan gibi, bin bir emekle yetiştirenlerin yaşadığı yerdir, Anadolu. Anadolu’da dağın, taşın, toprağın, ağacın, yokuşun, ırmağın, neyi sayarsanız sayın her şeyin dili ve kulağı vardır. Atasözlerimizin, deyimlerimizin, türkülerimizin, şarkılarımızın hikâyeleri vardır. Anadolu’da insan; dağla, taşla dertleşir, halleşir. Irmağın, şehrin, köyün, sokağın adında sakladığı hikâye aslında bu toplumun değerlerini barındırır. Bu değerler sözle beyan edilir. Böyle bir hakikati anlamış olacak ki sözün kıymetini yüzlerce yıl önce Yunus Emre şöyle dile getirmiştir: