BİNDİK BİR ALAMETE  GİDİYORUZ KIYAMETE

Yalnız kaldık. Hem de çok yalnız. Sadece kendisini düşünen İnsancıklar olduk . Bir zamanlar akıllı telefonlarımız yoktu. Aypetler-bilgisayarlar yoktu . Mutlu toplumlardık. Büyük düşünüyor ama küçük yaşıyorduk. Çok evde yoktu televizyon ve telefon. Tek kanaldan izliyorduk haberleri. Cumartesi geceleri    Türk sinemasını beklerdik heyecanla. Telefonlar aranan kişinin onayı ve Ankara bağlantılı yapılırdı. 

Duyarsız değildik. Sokakta misket, beştaş, gazoz kapağı, çelik-çomak oynardık . İyi günde-kötü günde dostlarımız vardı yanımızda . Zengin-fakir herkes aynı okula gider, aynı dersleri okurduk. Yazları Elif-Ba ve dua öğrenmek için aynı camiye gider, Namazlarda yaramazlık yapardık. Ramazanlarda sahura kadar uyumaz sohbet eder, Karagöz-Hacivat seyreder, yemeklerimizi paylaşırdık. İftar öncesi sokaklarda oynar, sohbet eder, Ezan-ı bekler, teravihlere giderdik. Oruç tutamayanlar asla aşikara yemez içmezlerdi. Yeni elbiseler bayramda alınır, elbiseleri ütülemek yerine yastığımızın altında heycanla saklar, bayram sabahı namaza bayramlıklarımızla gider, el öper şeker toplardık.

 

Eskiden Özay Gönlüm,Zeki Müren,Orhan Gencebay,Ferdi Tayfur,Müslüm ve Yıldırım Gürses dinler, İzzet Altınmeşe, Belkıs Akkale alkışlar,İbrahim Tatlıses’ten ‘’Ayağında Kundura’’yı söylerdik.

 

Top oynar,yağ satar-bal satardık ama İNSAN satmazdık. Gerçek hayatı yaşardık biz.  Dinlerdik dostlarımızı derdine çare olmaya çalışırdık. Komşumuz aç ilken tok yatamazdık. Az olanı paylaşırdık. Pikniklere, denizlere beraber gider, pazarı fileli torba ile dolaşır, düğünlerimizi beraber yapardık. Gelen gurbetçilerimizi hoşgeldine ve uğurlamaya giderdik.

 

Gurbetten gelen mektubu evimizin en iyi köşelerinde saklar, göndereni özledikçe bir daha okur, tekrar okurduk. Bayramlarda tebrik için resimli Karpostallar gönderirdik. Asker yolu gözler gün sayardık. Seçimlerde süslü bir parti arabası görsek hayranlıkla korna sesini dinler, yol verir daha aday olmuş seçilmemiş biri de olsa saygıyla karşılardık.

 

Günümüzde her şey var lakin Biz şükürsüzüz galiba. Çok olanı bölüşemiyoruz maalesef. Hep bana diyoruz azgınca duyarsızsa görmezden gelerek. Geçmişte bir lokma ile duyabilen bizler her saat başı doldurmak istiyoruz mideleri şimdilerde. Ne sebep oldu peki bunlara ? Bollaşan her şey mi ? kişisel hırslarımız mı ? Gaflet uykusuna dalmış uyanamıyoruz. Her şeyin daha çoğunu ister olduk, doyumsuz ve mutsuz olduk.

 

Sınıflara böldük etrafımızı. Sadece eleştiriyor çözüm üretemiyoruz. Siyaset dahi kirlenir oldu. Yalan-Talan helal görülür oldu. Doğrular yalan, yalanlar doğru görülür oldu. Çalışanı, hizmet edeni aşağılamak, İftira atmak moda oldu. Devlet malı deniz yemeyen Keriz görülür oldu. Çalışmadan kazanmak, garibana rejon kesmek, hile yapmak, sözüm ona kendilerine Aydınlar adını veren zevzeklerin devlete isyan etmeleri takdir görülür oldu. İdealist eğitimciliğin yerini para hırsı, dini-manevi vecibeleri öğrenip-öğretmek İrtica görülür oldu. Sözüm ona bazı cemaatler adı altında kendilerini devletten üstün gören Kocaman duvarlar örülüp; yorgun Anadolu insanının vicdanı ve duyguları sömürülür oldu.

 

Gençlerimizle ilgilenip eğitmezsek, Onları dinlemezsek geleceğimiz daha da kötü olacaktır. Evlatlarımızı sadece sınav kazanmaları için okutup sonucunda hepsini Avukat-Doktor vb olarak beklersek, bilin ki yavrularımızı kaybederiz. Lütfen gençliğimize İnsan ve geleceğimiz gözüyle bakıp onlara değer vererek yetiştirelim. Onları İmandan, Vatandan, Aileden, Örf  ve adetlerimizden koparmayalım. İçimizdeki gizli putlardan kurtulup  gerçekleri görelim.

"Biliniz ki mallarınız ve evlatlarınız, sadece birer imtihan konusudur. Büyük mükâfat ise, âhirette Allah nezdindedir."(Enfal, 8/28), Ya Rabbi bizleri mallarımızla, evlatlarımızla, değer verdiğimiz kötülüklerle, göremediğimiz tehlikelerle İmtihan etme. Selam ve Hürmetle...